شناخت نور در عکاسی

داشتن توجه کافی به نور و پرداختن به منابع نور مصنوعی و طبیعی پیش نیازهای اصلی یک عکس خوب هستند. نورپردازی صحیح باعث می شود سطح عکس از حالت معمولی و بی رمق فراتر رود. برعکس، تصویری با نورپردازی نامناسب، هر قدر هم که سوژه آن زیبا باشد، هرگز تاثیرگذار نخواهد بود.داشتن توجه کافی به نور و پرداختن به منابع نور مصنوعی و طبیعی پیش نیازهای اصلی یک عکس خوب هستند. نورپردازی صحیح باعث می شود سطح عکس از حالت معمولی و بی رمق فراتر رود. برعکس، تصویری با نورپردازی نامناسب، هر قدر هم که سوژه آن زیبا باشد، هرگز تاثیرگذار نخواهد بود.

عکس برداری – ترسیم با نور

کار با نور اساسی ترین عنصر در کار عکس برداری است. حتی خود واژه انگلیسی «Photography» این معنا را می رساند؛ این واژه از به هم پیوستن واژه های یونانی نور و ترسیم شکل گرفته است. همان طور که نقاش ها بروس خود را در بوم می کشند تا تصویری خلق کنند، عکاسان نیز عکس را با قرار دادن صحیح ذرات نور (فوتون ها) بر یک رسانه حساس به نور (فیلم یا حسگر دیجیتال) خلق می کنند. پس بدون نور، هیچ عکسی نمی توان گرفت.

تصویر عکاسی به واسطه ضبط مقادیر مختلف نور بازتاب شده از قسمت های مختلف یک صحنه خلق می شود. اشیاء تاریک میزان نور بیشتری را جذب می کنند و نور کمتری به دوربین بازتاب می دهند، در حالی که اشیاء روشن نور بیشتری انعکاس می دهند. همین، تعریف میزان درخشندگی تصویر است. رنگ های تصویر نیز به واسطه طول موج ها و فرکانس نور بازتابی تعریف می شود. اشیا با رنگ های مختلف، طول موج و فرکانس های متفاوتی بازتاب می دهند.

دیدن نور را یاد بگیرید

دانستن این که چگونه نور را ببینید، یکی از خصلت های اصلی یک عکاس است. این مسئله اساسی ترین مهارت عکاسی است اما در عین حال یادگیری آن نیز دشوارترین و زمان برترین مهارت است.

شما می توانید قوانین مختلف ترکیب و نوردهی را در زمانی نسبتا کوتاه مطالعه کرده و بر آن ها مسلط شوید. در عکاسی مدرن، این مسئله به طور خاص در رابطه با نوردهی مصداق دارد چرا که تکنولوژی امروزی تعیین نوردهی را بسیار آسان تر از قبل می کند. همین طور می توانید قوانین ترکیب را از طریق تمرین های مختلف یاد بگیرید و بعد از مدتی به صورت ناخودآگاه آن ها را به کار گیرید. اما یاد گرفتن درک نور عموما زمان زیادی می برد، و تنها از راه سال ها تمرین می توانید به این مهارت دست یابید.

عکاسان مبتدی عموما تنها می توانند حضور یا عدم حضور نور را تشخیص دهند. در صورتی که نور وجود داشته باشد عکس می گیرند و در صورتی که وجود نداشته باشد، سراغ فلش دوربین می روند. اما چنین کاری را برای گیرندگان عکسی وا گذارید که کارشان صرفا «ضبط تصویر» است و نه خلق تصاویر عکاسی.

ویژگی های نور

نور دارای چند ویژگی اساسی است که می توانند به شکل اساسی بر عکس تاثیر گذارند. این ویژگی ها شامل شدت، رنگ، کیفیت و راستا است.

چیزی به نام نور ایده آل برای همه سوژه ها وجود ندارد. هر ژانر عکاسی ویژگی های متفاوتی از نور را می طلبد. در صورتی که صحنه واحدی را با ترکیبی یکسان عکسبرداری کنید اما نورپردازی آن را تغییر دهید، عکس کاملا متفاوتی به دست می آورید – هم به لحاظ زیباشناختی و هم معنا.

شدت نور مشخص می کند از چه میزان نور برای عکس خود استفاده کنید. در حالت ایده آل، تنها به اندازه ای نور نیاز دارید که قادر باشید از تنظیم نوردهی مد نظر خود استفاده کنید و در عین حال عکسی داشته باشید که از نوردهی کافی برخوردار باشد اما بیش از این نباشد.

در صورتی که نور بیش از حد در صحنه وجود داشته باشد، باید عوامل نوردهی (روزنه لنز و مدت زمان تماس با نور) را تنظیم کنید تا از هایلایت های انفجاری اجتناب شود؛ یا این که می توانید میزان نور ورودی به لنز را با فیلتر خاکستری خنثی یا فیلتر قطبی کاهش دهید.

در همین حال، در صورتی که نور کافی در صحنه وجود نداشته باشد، باید از زمان تماس بیشتری با نور استفاده کنید. همین طور می توانید روزنه لنز را بیشتر باز کنید یا ISO را افزایش دهید. علاوه بر این، می توانید با استفاده از یک منبع مصنوعی برای کسب مقادیر بیشتر نوردهی، به صحنه نور بیفزایید. اطلاعات بیشتری در خصوص نوردهی در مقاله های قبلی ما وجود دارد.

همچنین می توانید شدت نور را با کنترل فاصله منبع نور از صحنه کنترل نمایید. در مقاله های بعدی، چیزهای بیشتری در این مورد خواهید آموخت.

رنگ نور

منابع مختلف نور، نور را با رنگ های متفاوتی گسیل می کنند. به این مطلب، دمای نور می گوییم که به واسطه کلوین مشخص می شود. رنگ نور در یک صحنه اساسا بر رنگ های کل صحنه تاثیر می گذارد چرا که ته رنگ آن، رنگ های اشیاء منفرد را آلوده می کند.

در عکاسی دیجیتال، می توانید با تنظیمات توازن رنگ سفید، این گونه تغییرات در رنگ را جبران کنید.

کیفیت نور

به لحاظ شخصیت نور، بین نور پراکنده که سایه های نرم ایجاد می کند و نور متمرکز که سایه های تیز به وجود می آورد، تمایز قائل می شویم.

در حالی که در پرتره از نور پراکنده (نرم) استفاده می شود تا سایه های نامناسب تیزی در صورت ایجاد نکند، سایر ژانرها نور متمرکزتری می طلبند. برای مثال، معمار به آن نیاز دارد تا اساس ساختمان ها در فضا را تعریف کند.

شخصیت نور به بزرگی منبع نور در مقایسه با شیء عکسبرداری شده بستگی دارد. در صورتی که سطح منبع نور بزرگ تر از شیء عکسبرداری شده باشد، آن گاه نور پراکنده به دست می آورید. در حالت متقابل آن، نور تیز به دست می آورید.

این مسئله را می توانید در نور پایه ای که همگی در اختیار داریم مشاهده کنید: یعنی نور خورشید. با این که خورشید بسیار عظیم است، اما به اندازه ای از زمین دور است که در مقایسه با همه اشیاء روی زمین، منبع نور کوچکی به نظر می رسد.

بنابراین زمانی که هنگام ظهر در هوای صاف عکسبرداری می کنید، خورشید نور بسیار سخت و تیزی می تابد. در چنین شرایطی، امکان گرفتن یک عکس پرتره خوب برای شما وجود ندارد. اما زمانی که آسمان ابری باشد، آن وقت ابرها اساسا به منبع نور شما تبدیل می شوند. ابرها در مقایسه با اشیاء روی زمین بسیار بزرگ هستند، و بنابراین نور پراکنده می شود، و امکان گرفتن یک عکس پرتره خوب برای شما فراهم می گردد.

هدایت نور

تعیین موقعیت منبع نور شما نسبت به صحنه، موقعیت های سایه شما را مشخص می کند. این مهارتی اساسی در عکسبرداری است. یک عکس، رسانه ای دوبعدی است که روی آن دنیای سه بعدی را ثبت می کنید. بنابراین برای تفسیر صحنه، باید از نوعی جایگزین برای فضا استفاده کنید. سایه ها همان جایگزین هستند. زمانی که مغز سایه ها را در عکس می بیند، به صورت خودکار فضا را متصور می شود زیرا اشیاء تخت سایه ایجاد نمی کنند.

بنابراین، در صورتی که از نور روبرو استفاده کنید (یعنی منبع نور پشت سر شما قرار گیرد)، تصویری کاملا تخت بدون انتقال مفهوم فضا ارائه می کنید. هر چه باشد، سایه ها پشت شیء عسکبرداری شده پنهان گشته اند. این نوع نورپردازی می تواند برای برخی آثار کاملا بازتولیدی مناسب باشد، اما جایی در عکاسی هنری ندارد. هر چه منبع نور را از صحنه و دوربین دورتر کنید، سایه های بلندتر و حس بیشتری از فضا خواهید داشت.

دشوارترین روش عکاسی، «عکس گرفتن در برابر نور» است. این کار بار سنگینی را بر دوش لنزی که استفاده می کنید و تکنیک عکسبرداری شما قرار می دهد. در این نوع عکاسی، خطر انواعی از نواقص عکس وجود دارد، اما اگر به خوبی از تکنیک خود استفاده کنید، نتیجه بی نظیر کار خود را دریافت خواهید کرد و – به لحاظ نور – به زیباترین عکس های ممکن دست خواهید یافت. همچنین، در رابطه با اشیاء شفاف، عکس گرفتن در برابر نور تنها گزینه موجود است. این اشیاء نور را بازتاب نمی دهند، بنابراین نوردهی از پشت شیء، تنها راه نشان دادن مناسب آن ها است.

منابع نور

در بالا، به ویژگی های نور اشاره کردیم. این ویژگی ها به منبع نور مورد استفاده و موقعیت آن نسبت به سوژه – فاصله و زاویه تابش آن – بستگی دارد. همه ویژگی های ذکر شده از نور می توانند تحت تاثیر طیف گسترده ای از امور قرار گیرند.

منابع نور به دو نوع تقسیم می شوند – طبیعی و مصنوعی

نور طبیعی

با ذکر اصطلاح «نور طبیعی»، عموما در حال صحبت از آفتاب یا مهتاب هستیم. اما برخی از عکاسان از این اصطلاح برای ارجاع به هر نوری استفاده می کنند که در صحنه عکسبرداری موجود است و شما قادر به اثرگذاری روی آن نیستید. به طور خاص می توانید این نوع نور را در شهرها بیابید – نور ساختمان های تاریخی، نور خیابان و مانند آن.

زمانی که در نور طبیعی، عکسبرداری می کنید، گزینه های کمتری برای تغییر ویژگی های آن در مقایسه با منابع نور مصنوعی در اختیار دارید. اما حتی در این مورد هم ابزارها و تکنیک هایی برای استفاده وجود دارد که در مقالات بعدی در مورد آن ها خواهید آموخت.

نور مصنوعی

نور مصنوعی به طور کامل تحت کنترل شما است، و می توانید رنگ آن (حباب مورد استفاده، فیلتر رنگ روی فلش شما)، شدت آن (تنظیم قدرت، فاصله از صحنه)، کیفیت آن (استفاده از یک بازتاب دهنده برای به دست آوردن نور تیز، استفاده از جعبه نرم بزرگ برای نور نرم) و راستای آن را تنظیم کنید.

منابع  اساسی نور مصنوعی شامل فلش های سیستم، مجموعه های نور بارقه، و نورهای دائم هستند. در مقاله بعد چیزهای بیشتری در مورد عکس برداری با استفاده از منابع نور مصنوعی خواهیم نگاشت.

نور عکس خود را کنترل کنید

یاد بگیرید که نور – چه مصنوعی و چه طبیعی – را ببینید و کنترل کنید. این تنها راه برای خلق تصاویر هنری و زیبای عکاسی است که تنها ضبط بی رمق واقعیت نباشند.

منبع: https://learn.zoner.com

ترجمه: رامین شیرانی