ورود/عضویت
از آن‌جا که همگی شیفتۀ عکس‌های دیجیتال شده‌ایم، عکس‌های چاپی کمیاب شده‌اند و به همین دلیل دارا بودن آن‌ها نیازمند توجه بیشتری است.
عکس‌ها فقط برای ۲۴ ساعت در فیس‌بوک و اینستاگرام دیده می‌شوند و بعد ناپدید می‌گردند. بعد یک عکس دیگر می‌گیرید و آن را به اشتراک می‌گذارید و این چرخه ادامه می‌یابد.
اشتباه برداشت نکنید، همه از به اشتراک‌گذاری عکس‌هایمان لذت می‌بریم. اما آیا واقعاً مخاطب مناسبی داریم؟ عکس‌هایی را چاپ کنید که با میل خلاقانه‌تان همسو باشد تا بدین وسیله یک اثر ملموس در این عصر دیجیتال تولید کنید.
عکس‌های چاپی حضور دارند. شکی نیست که عکس‌های قاب‌دار و ملموس در خانه همیشه چشم‌ها را به سوی خود می‌گرداند. اگر با چاپ فیزیکی مواجه نباشید، احتمالاً به سادگی اهمیت آن را فراموش خواهید کرد. اما هنگامی که عکس چاپی را ببینید، در دستان خود لمسش کنید و نور را ببینید که از سطح آن منعکس می‌شود، متوجۀ منظورم خواهید شد.
به خصوص اگر از کاغذهای متالیک استفاده نمایید، تضمین میکنم که توجه هر مهمانی که به خانه‌تان می‌آید را جلب می‌کند.
تصور کنید در حال مرتب کردن میزتان هستید و ناگهان عکسی ارزشمند از سال ۱۳۷۱ پیدا می‌کنید که با دوربین یکبار مصرف گرفته‌اید!
مسلماً جابجا کردن عکس‌ها در پوشه‌های کامپیوتر خیلی راحت‌تر است، اما عکس‌های واقعی لذتی ماورایی دارند. با وجود اینکه عکس‌های چاپی از رنگ‌رفتگی، آتش‌سوزی و محو شدن در امان نیستند، اما توانسته‌اند حوادث تاریخی بزرگی را در دل خود نگه دارند که گاهاً یادداشت‌هایی در پشت آن‌ها وجود داشته و توضیحی نسبت به واقعه ارائه داده است.
آیا مدرکی فیزیکی نمی‌خواهید که حتی بعد از اینکه دکمۀ «خاموشی» شما فشرده شد، ثابت کند زنده بوده‌اید؟
این‌ها مهم‌ترین لحظات زندگی شما هستند... روز عروسی، روز تولد اولین فرزندتان، اولین تولدش، آخرین روزهای حاملگی، سال آخر دبیرستان. این‌ها روزهای فوق‌العاده خاصی هستند که اگر از آن‌ها عکس داشته باشید، هرگز فراموششان نخواهید کرد، درست است؟ اما چطور دسترسی راحتی به این لحظات داشته باشیم وقتی روی دیسک، فایل زیپ یا فضای ابری قرار دارند؟
هر سال در روز سالگرد ازدواجتان آلبوم عروسی را بیرون بیاورید و خاطرات را مرور کنید. خاطرات خوشی را به یاد آورید...
باید اعتراف کنم که آلبوم‌های خانوادگی قدیمی ما کیفیت چندان جالبی ندارند... اما از مادرم متشکرم که آن‌ها را نگه داشته است. بله، عکس‌ها دارند زرد می‌شوند، برخی صفحات کنده شده‌اند و ترتیب تعدادی از آن‌ها به هم خورده است، چون جابجایشان کرده‌ایم (اثر انگشتمان نیز بر روی آن‌ها مانده است). اما بعد از گذشت ۲۹ سال همچنان در کنار ما هستند و خاطرات خانوادگی را برایمان زنده می‌کنند.
بهترین بخش کدام است؟ حتی اگر بچه‌ها با دست‌های کوچکشان هر روز صفحات را ورق بزنند، این تضمین وجود دارد که عکس‌های شما زرد نمی‌شوند و مشخصه‌های با کیفیتی مثل صفحات زخیم و جوهرهای مخصوص از آزمون زمان سربلند بیرون می‌آیند.
علاوه بر آن، شما یک میراث خانوادگی ایجاد می‌کنید – چیزی که روزی فرزندانتان می‌توانند مالک آن شوند و سپس به فرزندانشان انتقال دهند. فوق‌العاده نیست؟ و با توجه به این موضوع...
داشتن این قابلیت که به گذشته نگاه کنیم، خارق‌العاده است. به نوه‌هایتان فکر کند که روز ازدواج پدربزرگ و مادربزرگ (یعنی شما) را نگاه می‌کنند – تمام جزییات و عشقی که در آن عکس‌ها موجود است را مشاهده می‌کنند. یا مثلاً در دیدار خانوادگی سال ۱۴۴۸ به تصاویر کتاب سال ۱۳۹۷ نگاه می‌کنید. فقط به داستان‌هایی فکر کنید که می‌توانید تعریف نمایید. وقتی به این فکرها میکنم که ده‌ها سال بعد دخترم می‌تواند عکس‌های نوزادی‌اش را ببیند و به نوه‌هایش نشان دهد، احساس لذت‌بخشی وجودم را فرا می‌گیرد. عکس‌هایی که هفتۀ اول تولدش را نشان می‌دهند. هنگامی که خوشحال، بی‌خواب و شیدا شده بودیم.
امیدوارم که این آلبوم داستان عشق ما را به او بگوید. عشقی که از اولین لحظه‌ای که او را دیدیم، وجود ما را فرا گرفت. اگر حتی ذره‌ای از این پیام به او برسد، مطمئنم که به خاطر چاپ عکس‌ها و حفظ خاطراتش از ما سپاسگزار خواهد بود. این دلیل برایم کافی است...
این نکته دقیقاً بیانگر همان چیزی است که در طی این پست سعی داشته‌ام بیان کنم. وقتی تمام تلاشتان را می‌بینید که بر روی کاغذ چاپ شده است، احساس خیلی خوبی خواهید داشت. تقریباً به آن اعتیاد پیدا کرده‌ام... دیگر چه چیزی را چاپ کنم؟ خیلی خوش می‌گذرد.
آن‌ها اشیایی ملموس هستند که می‌توانید به فامیل‌های خود بدهید، به مشتریان بفروشید و یا به دیوار آویزان کنید. تمام روز پیکسل [نمایشگر گوشی و کامپیوتر می‌بینیم. تمام... طول... روز. وقتش رسیده آن‌ها را چاپ کنید.
